غیرتماسی
نسل جدید کارتهای هوشمند، کارتهای هوشمند بدون تماس هستند. این کارتها بدون تماس و با تکنولوژی القاء Radio Frequency Identification کار میکنند. این کارتها در مواقعی که نیاز به برقراری ارتباط سریع و حتی بدون دخالت دست وجود دارد، کاربرد بسیاری دارند. برای مثال برای ورود یک به اتاق، کارت ممکن است در جیب یا کیف شخص باشد و از همان محل و بدون نیاز به خارج کردن با دستگاه کارت خوان ارتباط برقرار کرده و مجاز بودن ورود بررسی شده و در باز شود. همچنین در بسیاری از سیستمهای حمل و نقل عمومی در دنیا به دلیل حجم زیاد مسافران و به خاطر سریعتر شدن کنترل بلیط از این نوع کارتها استفاده میشود.
از آنجایی که این کارتها دارای یک ریز پردازنده هستند و این ریز پردازنده به دسترسی به حافظه کارت نظارت میکند، میتوان به امنیت اطلاعات درون کارت اطمینان داشت و اطلاعات مهم را در آن ذخیره کرد. این کارتها که در سال ۱۹۷۰ عرضه شدند مشکل امنیت را که در دسترسی به کارتهای معمولی مغناطیسی وجود داشت، برطرف کردند. ولی این نوع کارتهای هوشمند هم همانند کارتهای معمولی مغناطیسی نیاز به قرار گرفتن در دستگاه برای خوانده شدن اطلاعات دارند.
از نظر فاصله مجاز برای برقراری ارتباط چند نوع کارت هوشمند وجود دارد. در دو نوع استاندارد آنها (نوع A و B) حداکثر فاصله مجاز برای برقراری ارتباط ۱۰ سانتی متر است. این فاصله به این دلیل است که سیستم (برای مثال کم کردن پول از کارت مترو) به صورت ناخواسته (مثلاً گذشتن از کنار ورودی مترو) عمل نکند. همچنین در یک نوع دیگر حداکثر فاصله مجاز برای برقراری -ارتباط ۵۰ سانتی متر در نظر گرفته شدهاست
تماسی
کارت هوشمند (که با نامهای کارت چیپدار یا کارت با مدار مجتمع هم شناخته میشود) کارتی است که بر روی آن مدار مجتمع نصب شدهاست. از این نوع کارت میتوان بهجای کارت اعتباری و کارت پول یا در سیستمهای امنیتی کامپیوتری، سیستمهای تشخیص هویت و بسیاری موارد دیگر استفاده کرد.
کارت هوشمند شبیه به یک کامپیوتر ساده و کوچک است که میتواند از طریق دستگاه کارت خوان و اتصال طلایی خود، ارتباط برقرار کرده و امکان دسترسی به اطلاعات درون حافظه آن فراهم آید.
تکنولوژی کارت هوشمند به عنوان یکی از دستاوردهای نوین بشری، تحولی شگرف در حوزه سیستمهای کاربردهای روزمره انسانها ایجاد کردهاست. دو مقوله مهم امنیت Security و همراه بودن Mobility از ویژگیهای منحصربهفرد این تکنولوژی است.
امروزه کاربردهای این تکنولوژی در سطح دنیا در اکثر زمینهها قابل مشاهده بوده و حتی این روند، رو به رشد است. بانکها، مراکز مخابراتی، سازمانهای دولتی، مراکز بهداشتی، مراکز ارائه خدمات، مراکز آموزشی، مراکز تفریحی و غیره از این دستاوردهای کاربردی این تکنولوژی بهره میگیرند.کارتهای هوشمند از نظر اندازه و شکل ظاهری، شبیه به کارتهای مغناطیسی معمولی هستند. ولی درون این کارتها کاملاً با کارتهای معمولی متفاوت است. کارتهای مغناطیسی معمولی یک تکه پلاستیک ساده با یک نوار مغناطیسی هستند، در حالیکه کارتهای هوشمند درون خود یک ریز پردازنده دارند. این ریز پردازنده چون بیش از اندازه کوچک است با تکنولوژی خاصی کشت میشود (تبدیل یک ترانزیستور به اندازه یک نخود به سایزی معادل کوچکتر از نوک سوزن). ریزپردازنده معمولاً در زیر یک اتصال طلایی در یک طرف کارت قرار دارد. این ریز پردازنده در کارتهای هوشمند در حقیقت جایگزین نوار مغناطیسی در کارتهای معمولی شدهاست. اطلاعاتی ضبط شده بر روی نوار مغناطیسی کارتهای معمولی به راحتی قابل خواندن، نوشتن و حذف و یا تغییر هستند. به همین علت نوار مغناطیسی محل خوبی برای نگهداری اطلاعات نیست. به همین دلیل هم برای استفاده از چنین کارتهایی و تایید صحت و دریافت و پردازش اطلاعات، به طراحی شبکههای کامپیوتری گسترده، نیاز هست. کارت هوشمند بدون نیاز به چنین امکاناتی به دلیل امنیت خود میتواند اطلاعات را در خود ذخیره کرده و در صورت لزوم در محلهای مختلف از این اطلاعات بدون نیاز به اتصال به شبکه استفاده کند. ریز پردازنده در کارت هوشمند برای امنیت مورد استفاده قرار میگیرد. در واقع کارت هوشمند یک کامپیوتر کوچک است که با کامپیوتری که به دستگاه کارت خوان متصل است ارتباط برقرار میکند. تا ریزپردازنده کارت، از معتبر بودن دسترسی به کارت مطمئن نشود، به کارت خوان اجازه دسترسی نمیدهد. پس از صدور مجوز دسترسی، کارت خوان میتواند همانند یک دیسک با کارت که دارای حافظه (Ram) است کار کند؛ اطلاعات را خوانده، پردازش و تغییر دهید. کارتهای هوشمند میتوانند تا ۸ کلیو بایت Ram حافظه با دسترسی تصادفی برای خواندن و نوشتن اطلاعات، ۳۶۴ کیلو بایت ROM حافظه فقط خواندنی، ۲۵۶ کیلوبایت PROM حافظه فقط خواندنی قابل برنامه ریزی و یک ریزپردازنده ۱۶ بیتی داشته باشند. کارت هوشمند همچنین برای نقل و انتقال اطلاعات از یک درگاه سریال و برای تامین انرژی خود از یک منبع بیرونی مثلاً دستگاه کارت خوان استفاده میکند. ریز پردازنده برای انجام یک مجموعه عملیات محدود همانند رمزنگاری مورد استفاده قرار میگیرد.
نوار مغناطیسی
کارت مغناطیسی یکی از انواع کارت است که دارای یک نوار مغناطیسی بوده و حاوی چند لایه اطلاعات میباشد. جنس این کارتها اغلب از جنس پلی کربنات میباشد. نواری که در پشت کارت های اعتباری وجود دارد یک نوار مغناطیسی است که magstripe خوانده می شود. این نوار مغناطیسی از یک ذره های ریزی مبتنی بر آهن که در لایه ای از پلاستیک پوشانده شده است ساخته شده اند. هر ذره در واقع یک مغناطیس لوله ای است که حدود ۲۰ هزار هزارم اینچ می باشد. در پشت کارت شما یک نوار مغناطیسی و یک محل برای امضاء دارنده کارت وجود دارد. نوار مغناطیسی قابل نوشتن می باشد زیرا مغناطیس میله ها قابلیت مغناطیسی شدن دارند. نوار مغناطیسی پشت کارت بسیار شبیه نوار کاست است که محکم پشت کارت چسبیده است. به جای اینکه موتور نوار را بخواند دست شما که کارت را در دستگاه کارت خوان حرکت می دهد باعث خواندن اطلاعات می شود عمده استفاده این کارتها به عنوان کارتهای بانکی، کارتهای تخفیف، کارتهای ساعت زنی و … میباشد. کارتهای تماسی بهطور مستقیم با کارتخوان در تماس بوده و اطلاعات از طریق HEAD کارتخوان به آنها منتقل میشود. ساخت این کارتها دارای استانداردهایی به نامهای ISO/IEC 7810, ISO/IEC 7811, ISO/IEC 7812, ISO/IEC 7813, ISO 8583, ISO/IEC 4909 میباشد و در ایران نیز مطابق با استانداردهای فوق تولید میگردد.
ساختار نوار مغناطیسی
مواد تشکیل دهنده ذرات، وادارندگی نوار را تعیین میکند. وادارندگی پایین از اکسید آهن و وادارندگی بالا از مواد دیگری همچون هیدروکسید آهن و باریم به عنوان مواد تشکیل دهنده استفاده میکند. این مواد با مادههای چسبناکی مانند رزین (صمغ کاج) ترکیب شدهاند تا برای پوشاندن قسمت مورد نظر ماده آبکی یکدستی را تشکیل دهند.
در اغلب کارت های مورد استفاده، ماده آبکی روی پلاستیک آن روکش شده است، این روکش به جهت قابلیت جابجایی و لمس بسیار نازک میباشد. روکش ها به عرض نوار بریده شده و در فرایند ساخت کارت بکار برده میشود.
روش های عملیات شامل ورقه ورقه شدن (ساخت ورقهای نوار و پوشش پلاستیکی بر روی کارت)، مهر و موم داغ (استفاده از قالب های داغ برای انتقال اکسید نوار از پشت به داخل کارت بعد از مشخص کردن و بریدن سایز) پوست اندازی بعد از سرد شدن (کنده شدن اکسید نوار از روی کارت) میباشد. هر روشی دارای مزیت خاص خود بوده که به استفاده کنندگان کارت نامربوط میباشد. روکش مستقیم مایع اکسیدی در طول فرایند ساخت کارت، روش دیگری از قرار گیری نوار بر روی کارت میباشد (کارت کاغذی بر کارت پلاستیکی ارجحیت دارد). با استفاده از این تکنیک، با فرآیند کاهش هزینه ساخت روبرو هستیم هرچند کیفیت، افت پیدا خواهد کرد. روکش آبکی بر روی لایه (پوشش پلاستیکی یا مستقیم بر روی کارت) روش دیگری است که در آن ذرات موجود در ماده آبکی به منظور ارایه سیگنال های خوب و مناسب و به دور از پارازیت کنار هم ردیف میشوند؛ که دقیقاً مانند حذف کردن سر و صداهای (خش) روی نوار ضبط شده قدیمی میماند.
به منظور مرتب کردن ذرات، نوار با ماده آبکی از میدان مغناطیسی عبور داده میشود و به ۲ دلیل استفاده از ذرات اکسید آهن نسبتاً آسان میشود: ذرات دارای وادارندگی پایین هستند که برای جهت دادن آن ها نیازی به میدان مغناطیسی بزرگی نیست؛ و ذرات سوزنی شکل بوده و با نسبت حدود شش تا یک وجود دارند. ذرات سوزنی دارای محور آسانی میباشند که تساهل در پردازش را در چیدمان فراهم میسازد و این فرآیند با استاندارد وادارندگی بالا سازگار نیست. ذرات مورد استفاده در وادارندگی بالا مسطح هستند که این خاصیت، باعث ایجاد محور مغناطیسی شده و برای دستیابی به بهترین عملکرد نوار، ذرات را بر روی لبه سطح نگه میدارد. کاملاً روشن است که به همان سرعت حذف میدان از نوار، ذرات به از بین رفتن تمایل دارند. نگه داشتن ذرات کنار نوار و شکل گیری مواد آبکی، بخشی از مهارت و فرآیند طراحی در طی ساخت وادارندگی بالا میباشد.
دوگانه
پ-کارت های ترکیبی
1- کارتها ی هیبرید :
کارتهای هیبرید برای بسیاری از کارهایی که نیاز به تبادل اطلاعات دارند، استفاده می شوند. کارتهای هیبرید از یک تراشه تماسی و بدون تماس که در کارت جاسازی شده اند ، تشکیل شده است. (هیچ ارتباط فیزیکی بین این دو تراشه وجود ندارد.)
از واسط تماسی در این کارتها معمولاً جهت شارژ مبلغ کارت و از واسط بدون تماس جهت شارژ آن استفاده می شود . نوع دیگر بهره گیری از تراشه های این نوع کارت بصورتی است که تراشه بدون تماس، جهت کاربردهایی استفاده می شود که نیاز به یک ترا کنش سریع دارند وتراشه تماسی جهت کارهایی که نیاز به امنیت بالاتری دارند . دو تراشه قرار داده شده در کارتهای هیبرید می تواند ازنوع تراشه حافظه ویا میکروپروسسوری باشد.
2- کارت های کمبی :
کارت های کمبی در واقع شبیه کارتهای هیبرید هستند ، با این تفاوت که از یک تراشه به صورت اشتراکی جهت کاربرد تماسی و بدون تماس استفاده می کنند.
ساده
کارت ساده همان کارت های پلاستیکی هستند که شایع ترین محصولات در بازار است . کارت پی وی سی یک انتخاب دقیق برای چاپ سریع انواع کارت و مقرون به صرفه از نظر اقتصادی می باشد که دارای ارائه تصویر با کیفیت بالا ، انعطاف پذیری متوسط و درجه حرارت و دوام بالا می باشد . بدون هیچگونه درگاه ارتباطی بوده و اغلب برای کارت ویزیت یا جهت اعلام شماره خاص مورد استفاده قرار می گیرد. شماره ها جهت تامین امنیت با لیبل اسکرچ پوشانده می شوند.
اکثرا کارت های پلاستیکی در اندازه کارت های اعتباری می باشند ، با اینحال ضخامت و اشکال مختلف را می توان با توجه به نیازهای مختلف سفارش داد .
این مدل از کارت دارای لایه پوششی کارت های هوشمند بوده ولی هیچ میکروکنترولر در درون خود نمی باشند. عمر طولانی این نوع کارت ها مزیت اصلی آن در مقابل کارت های چاپی کاغذی می باشد.
کارت پی وی سی PVC) ) کاربردهای مختلفی دارد ، در کارت های شناسایی – کارت عضویت – کارت اشتراک – کارت پرسنلی – کارت گارانتی – کارت تخفیف – کارت حضور و غیاب – کارت اینترنت – کارت اعتباری – کارت جایزه – کارت شهر بازی – کارت تردد – کارت قرعه کشی – کارت هواداری – کارت شارژ – کارت بلیط – کارت مغناطیسی – کارت هوشمند – کارت مایفر – کارت اسمارت – کارت مگنت – کارت ویزیت و … قابل استفاده هستند . برخی از این کارت ها صرفا به خاطر کارکرد تبلیغاتی خود کارت استفاده می شوند ، اما می توان با کمی برنامه ریزی به راهکاری مناسب رسید که بتواند در قالب باشگاه های مشتریان موثر واقع شود .